توصیه ای چند به فرزند (قسمت پنجم توکل و کسب رزق و روزی حلال) **

مقدمه

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

این زمان با نام و یاد کردگار

پند و اندرزی نویسم یادگار

بلکه فرزندان حق پیمای من

بهره گیرند از نصیحت های من

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

با عرض سلام و ادب و احترام خدمت همه ی فرزندان دلبند ایران زمین مجموعه ابیاتی با عنوان پند و اندرز خدمت شما تقدیم می کنم

این قسمت:

توصیه به کسب روزی حلال

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

در این صفحه ابیاتی چند که بعنوان پند و نصیحت به فرزندانم و سفارش به اینکه باید توجه داشته باشیم که خداوند رحمان رزاق است و لذا باید به او توکل کنیم خدمت شما تقدیم می شود

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

کودک به کنار مادر از غصه رهاست

کی بچه غم و دغدغه اش آب و غذاست؟

رزاق تو هم اگر بدانی که خداست

دل از غم و اضطراب آینده رهاست

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

آخرین تغییرات: سه‌شنبه ۳۰ آبان ۱۴۰۲ ساعت ۱۹:۵۹:۲۸

توسطحسین مفیدی فر

نسخه چاپی شعر

ای عزیرم حرص دنیا را مخور

غصه ی دیروز و فردا را مخور

خانه ای را کن تصور در جهان

مادری دارد فهیم و مهربان

صبح و ظهر و شب بچیند از غذا

سفره ای رنگین برای بچه ها

نزد هر یک ظرف و بشقابی نهد

هر یکی را او غذایی می دهد

بچه ها را دور آن یک سفره بین

تک تک ایشان به دل دارد یقین،

مادرش وقتی بچیند سفره را

سهم او را هم دهد از آن غذا

باشد این از اعتماد بچه ها

آفرین بر اعتقاد بچه ها

لطف حق از مهر مادر کمتر است؟

او که خود خالق برای مادر است؟

پس تو هم حرصی در این دنیا مخور

غصه ی فردای نا پیدا مخور

روزی ات را چون خدا باشد وکیل

جان من! حرصی مخور پس بی دلیل

فکر ما باشد فقط روزی غذاست

معرفت هم گونه ای از رزق ماست

آن یکی روزی برای پیکر است

روح ما را هم غذایی دیگر است

علم و ایمان ، صبر و حلم و اعتقاد

رزق روح است ای عزیز خوش نهاد

ما چرا پس بی جهت دلواپسیم؟؟!!

از چه رو دلبسته ی خار و خسیم؟؟!!....

کی سگی رزق اش نماید احتکار؟

کی غذایش را به دوشش کرده بار؟

ما ولی گاهی از این سگ کمتریم

چون ضعیف از اعتقاد و باوریم

واعظان گاهی که صحبت می کنند

مال دنیا را مذمت می کنند

این سخن از ریشه نطقی باطل است

چون نداری علت صد مشکل است

آنچه بد باشد تو را در کسب مال

آن حرامش بوده چون گردد وبال

چون که رزقت را خدا بخشد مدام

پس مُبّرا کن در آمد از حرام

دست خود بر هستی مردم نزن

از جهالت بوسه بر کژدم نزن

مار سمی بوده هر مال حرام

کن فرار از زهر شیطانی ، مدام

رزق خود را با تلاش خود بگیر

تا نگردی در دل مردم حقیر

از برای رفع فقر و احتیاج

کار و کوشش باشدت راه علاج

پس تو فقر از سعی خود بی ریشه کن

همچنین صبر و قناعت پیشه کن

چون اگر بر کل این دنیا رسی

بی قناعت کی به استغنا رسی؟

روزی ات را کن فراوان با تلاش

بندگی کن تا بیارندت معاش

با توکل لقمه ات پر مایه کن

سوی روزی ترک خواب و سایه کن

چون چنین کردی ولی دیدی نشد

پس قناعت کن به میزان رزق خود

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

فقر انسان علت هر مشکلی است

باعث ایجاد غم در هر دلی است

اولین فقری که آید بر بشر

فقر مالی بوده با صدها خطر

دومین فقری که بهر آدمی است

مشکل بی مهری و بی همدمی است

فقر فرهنگی ولی در هر کجاست

بدترین نوع از مکافات و بلاست

فقر اگر از در بیاید یکسره

می رود ایمان یقین از پنجره

فقر و هر احساس کمبودی که هست

روح انسان را نماید خوار و پست

عقده می سازد بشر را خوار و پیر

می نماید روح انسان را حقیر

روح انسان منتها وقتی قوی است

خرم از انگیزه های معنوی است

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

الهی تا ابد بادا دلت شاد

وجودت سالم و از غصه آزاد

برایت از خدا رزقی بخواهم

که نانت داغ و آبت هم خنک باد

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

برای مطالعه بیشتر:

روزتان خوشگوار

به شهد کلام علوی

از حکمت ۳۱۹ نهج‌البلاغه

وَ قَالَ ( علیه السلام ) :

لِابْنِهِ مُحَمَّدِ ابْنِ الْحَنَفِیَّةِ یَا بُنَیَّ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکَ الْفَقْرَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنْهُ فَإِنَّ الْفَقْرَ مَنْقَصَةٌ لِلدِّینِ مَدْهَشَةٌ لِلْعَقْلِ دَاعِیَةٌ لِلْمَقْتِ

و درود خدا بر ایشان که فرمودند:

(به پسرشان محمد حنیفه سفارش کردند)

ای فرزند! من از تهیدستی بر تو هراسناکم، از فقر به خدا پناه ببر. که همانا فقر، دین انسان را ناقص، و عقل را سرگردان می کند، و عامل دشمنی است.

بخشی از شرح و تفسير این حکمت بسیار مهم در بيان آثار شوم فقر

امام علی علیه السلام در اين كلام حكيمانه، آثار سوء و وحشتناك فقر را براى فرزندشان محمد بن حنفيه برمى شمارند و مى فرمايند:

«فرزندم! من از فقر بر تو مى ترسم، بنابراين از آن به خدا پناه ببر»؛

بعد امام علیه السلام دليل آن را در سه جمله كوتاه و پرمعنا بيان كرده مى فرمايند:

«زيرا فقر، دين انسان را ناقص و عقل را مشوش مى سازد و مردم را به او و او را به مردم بدبين مى كند»؛

به يقين منظور از فقر در اين كلام نورانى، فقر مادى است. اينكه چگونه فقر مادى سبب نقصان دين مى شود دليلش روشن است، زيرا انسان تحت فشار فقر ممكن است تن به گناهانى بدهد و براى به دست آوردن مال، فكر حلال و حرام آن نباشد و يا تحت عنوان ضرورت و اضطرار بعضى از محرمات را براى خود حلال بشمارد.

اين احتمال نيز هست كه فقر گاهى سبب تزلزل اعتقاد انسان به خدا مىشود، زيرا از يكسو شنيده است كه خدا رزّاق و روزى رسان است و رزق همه را تضمين كرده و از طرف ديگر خود را در فقر و تنگدستى مى بيند و اين مايه سوءظنش به خدا و وعده هاى الهى مى شود، بنابراين هم نقص اعتقادى و هم نقص عملى دامن فقير را مى گيرد به خصوص اگر انسان كم ظرفيت و پايه اعتقادات او سست باشد.

اضافه بر اين، ازنظر اخلاقى نيز گرفتار مشكل مى‌شود، زيرا كينه و حسد وبخل و صفات ديگرى از اين قبيل دامان فقير را در بسيارى از اوقات مى گيرد.

اما اينكه عقل را مشوش مى سازد نيز به تجربه ثابت شده است كه افراد گرسنه و فقير هرچند عقل نيرومندى داشته باشند توان فكر كردن و انديشيدن را از دست مى دهند و حتى گاه در مسائل ساده زندگى گرفتار اشتباه مى شوند وقدرت بر تفكر و تصميم گيرى را به دليل فقر و پريشانى از دست مى دهند.

جمله «داعِيَةٌ لِلْمَقْتِ؛ موجب بدبينى مى گردد» داراى دو تفسير است: نخست اينكه مردم از چنين شخصى فاصله مى گيرند و حتى او را مزاحم خود تصور مى كنند و ديگر اينكه او هم از مردم فاصله مى گيرد، چراكه بسيارى از اوقات فكر مى كند مردم اسباب فقر او را فراهم كرده اند و حق او را خورده و او را بر خاك سياه نشانده اند، بنابراين از دو سو خشم و ناخرسندى حاصل مى شود.

نكته

فقر و غنا

در اينكه آيا غنا و بى نيازى افضل است يا فقر، در ميان دانشمندان، اختلافى ديده مى شود. هر يك از طرفداران اين دو به آياتى از قرآن مجيد يا روايات اسلامى استدلال كرده اند.

طرفداران افضليت غنا مى گويند: خدا از مال با تعبير «خير» در كتابش ياد كرده است؛ مانند: (إِنِّى أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَيْرِ عَنْ ذِكْرِ رَبِّى) كه در داستان سليمان آمده است.

و در حديثی آمده است:

«نِعْمَ الْعَوْنُ عَلَى تَقْوَى اللَّهِ الْغِنَى؛ غنا بهترين وسيله براى رسيدن به تقواست». دليل آن هم روشن است و آن اينكه براى رسيدن به كارهاى خير، حل مشكلات مردم، پيشرفت هاى علمى، جهاد در برابر دشمن و نجات بسيارى از مردم از انواع گناهان، منابع مالى ضرورى است و افراد تهيدست هرگز به هيچيك از اين امور نمى رسند.

اضافه بر آيات و احادیث فراوان در بسيارى از دعاها از خداوند تقاضاى غنا و بى نيازى مى كنيم و هرگز تقاضاى فقر نمى نماييم، بلكه از فقر به خداوند پناه برده مى شود. در دعاى معروفى كه در بسيارى از منابع آمده مى خوانيم: «اللَّهُمَّ أَغْنِنِي بِحَلالِکَ عَنْ حَرَامِکَ وَبِفَضْلِکَ عَمَّنْ سِوَاکَ». همچنين در دعايى كه صبح و شام خوانده مى شود آمده است:

«اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِکَ ... مِنَ الْفَقْر».

ولى از سوى ديگر آيات و رواياتى در مذمّت غنا به چشم مى خورد كه آن را مايه طغيان مى شمرد. (كَلاَّ إِنَّ الاِْنسَانَ لَيَطْغَى * أَنْ رَّآهُ اسْتَغْنَى) و در همين

كلمات قصار (حكمت 58) خوانديم: «الْمَالُ مَادَّةُ الشَّهَوَاتِ؛ مال، ماده اصلى همه شهوتهاست».

نيز قرآن مجيد، اموال و اولاد را فتنه و (وسيله آزمايش) شمرده است ومى فرمايد: (أَنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلاَدُكُمْ فِتْنَةٌ). و حديث «الْفَقْرُ فَخْرِي وَ بِهِ أَفْتَخِرُ» كه از پيامبر اكرم صلی الله علیه وآله نقل شده معروف و مشهور است.

حقيقت اين است كه هم غنا مى تواند خوب يا بد باشد و هم فقر، هركدام در مرحله اى وضع خاصى به خود مى گيرد.

اگر غنا سبب بى نيازى و آمادگى براى انجام كارهاى خير و اجراى عدالت وپيشرفت اهداف الهى گردد، بهترين وسيله است و اگر سبب طغيان و فساد در ارض و دنياپرستى و هوس بازى و بى خبرى از خدا و غفلت از آخرت گردد بدترين وسيله است. به عكس، فقر هرگاه به معناى ساده زيستن، بى اعتنايى به دنيا و ترك وابستگى ها و قناعت به كفاف و عفاف باشد بهترين افتخار است. اما اگر سبب وابستگى به اين و آن و آلودگى به انواع گناهان و سوءظن به خدا و دور ماندن از اطاعت گردد مايه بدبختى و گرفتارى در دنيا و آخرت است.

فقر در چهار معنا استعمال مى شود :

اوّل: وجود نيازهاى ضرورى در انسان و در همه موجودات كه خداى متعال در آيه شريفه (15 سوره «فاطر») به آن اشاره فرمود: (يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللهِ وَاللهُ هُوَ الْغَنِىُّ الْحَمِيدُ).

دوم: تهى دست بودن از اموال و وسايل زندگى كه در آيه 273 سوره «بقره» به آن اشاره شده است: (لِلفُقَرَاءِ الَّذِينَ أُحْصِرُوا فِي سَبِيلِ اللهِ).

سوم: فقر نفس، و حرص و آز است و بعيد نيست كه حديث مشهور نبوى «كَادَ الْفَقْرُ أَنْ يَكُونَ كُفْراً» اشاره به آن باشد و نقطه مقابل آن غناى نفس است.

چهارم: فقر به معناى نياز و وابستگى به ذات پاك پروردگار است، همانگونه كه در دعا وارد شده است: «اللّهُمَّ اغْنِني بِالاِْفْتِقارِ إلَيْکَ؛ يعنى خداوندا مرا وابسته به ذات پاك خويش گردان».

روزگار بر وفق مرادتان باد

ان شاءالله

شرح و تفسیر از جناب آقای تجویدی

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

اگر روزی ندیدی دور خود یار

نشد شخصی تو را همراه و غمخوار

بدان این نکته را : خواهد خداوند

تو را تنها به دام خود گرفتار

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

در پناه خدا باشید ان شاءالله

توصیه ای چند به فرزند (قسمت پنجم توکل و کسب رزق و روزی حلال) **

مقدمه

دیدگاه و پیام شما

نظر توسط محمد چاکدالحسینی جمعه ۱۱ تیر ۱۴۰۰ - ۰:۸

نظر توسط Mofidifar Admin جمعه ۱۱ تیر ۱۴۰۰ - ۱:۱۴